Sunday, February 20, 2011

زلف بر باد مده حافظ


زلف بر باد مده تا نَدَهی بر بادم ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم
مِی مخور با همه کس تا نخورم خون جگر سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم
زلف را حلقه مکن تا نکنی دربندم طُره را تاب مده تا ندهی بر بادم
یار بیگانه مشو تا نَبَری از خویشم غم اَغیار مخور تا نکُنی ناشادم
رخ برافروز که فارغ کنی از برگِ گُلم قد برافراز که از سرو کنی آزادم
شمع هر جمع مشو ور نَه بسوزی ما را یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم
شهره‌ی شهر مشو تا ننهم سر در کوه شور شیرین منما تا نکُنی فرهادم
رحم کن بر من مسکین و به فریادم رَس تا به خاک در آصِف نرسد فریادم
حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی من از آن روز که دربند توام آزادم
Don’t let your hair with the wind blow,
Else to the wind, caution I’ll throw.
Don’t let foundations elegantly grow,
Else my foundation will dissolve and go.

Choose where you bestow thy grace,
Else I’ll wallow in disgrace.
When you are present in every place,
Every place, my protests will face.

The locks of your hair are curled like a chain,
Enslaved to those locks, in chain I remain.
When with your curls you entertain,
Your curls will only drive me insane.

Strangers do not befriend,
Else I might be lost in the trend.
Let not my rivals on you depend,
This makes me sad, and will offend.

Let your face color, your cheeks blush,
Your beauty, the rose bud, aside brush;
Let your stature rise up tall and lush,
And the tallest cedars simply crush.

Don’t become every room’s candle flame,
Else my flames of jealousy can’t tame.
Don’t treat every people the same,
So that you may not forget my name.

Don’t become known to all in this town,
Else I’ll find the ocean, myself drown.
Don’t keep me distant with your frown,
Else I’ll tear to threads my shirt and gown.

Have mercy upon me and compassion,
Else hear the infamy of my passion.
Hafiz will embrace your oppression,
Was freed since enslaved in this fashion.

اعلامیه جهانی حقوق بشر

Monday, February 7, 2011

گل ا ز رخت آمو ختہ نازک بدنی را بدنی را



گل ا ز رخت آمو ختہ نازک بدنی را بدنی را

بلبل زتو آموختہ شیریں سخنی را سخنی را سخنی را

ہر کس کہ لب لعل ترا دیدہ بہ دل گفت

حقا کہ چہ خوش کندہ عقیق یمنی را یمنی را یمنی را

خیاط ازل دوختہ قامت زیبا

دو قد توایں جا مئہ سرو چمنی را چمنی را چمنی را

در عشق تو دندان شکست است بہ الفت

تو جامہ رسا نید ایس قرنی را قرنی را قرنی را

ازجامی بے چارا رسانید سلامے

بر در گہہ دربار رسول مدنی را مدنی را مدنی را

کراچی ۳ ربیع الاول
















ZIKR-E-KHUDA KE by 6952522ok